กลับหน้าแรกพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์

 

ปฐมกาล 32

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43] [44] [45] [46] [47] [48] [49] [50]

ยาโคบเผชิญหน้ากับเอซาว
32:1 และยาโคบก็ไปตามทางของเขา และเหล่าทูตสวรรค์ของพระเจ้าได้พบกับเขา
32:2 และเมื่อยาโคบเห็นทูตสวรรค์เหล่านั้น เขากล่าวว่า “นี่เป็นกองทัพของพระเจ้า” และเขาเรียกชื่อสถานที่นั้นว่า มาหะนาอิม
32:3 และยาโคบส่งผู้สื่อสารหลายคนล่วงหน้าก่อนเขา ไปหาเอซาวพี่ชายของตน ถึงแผ่นดินเสอีร์ ซึ่งเป็นแผ่นดินเอโดม
32:4 และเขาสั่งพวกเขา โดยกล่าวว่า “พวกเจ้าจงพูดกับเอซาวนายของเราดังนี้ว่า ยาโคบผู้รับใช้ของท่านกล่าวดังนี้ว่า ‘ข้าพเจ้าได้อาศัยอยู่กับลาบัน และพักอยู่ที่นั่นจนถึงบัดนี้
32:5 และข้าพเจ้ามีฝูงวัวตัวผู้ และฝูงลา ฝูงแพะแกะ และพวกคนใช้ชาย และพวกสาวใช้ และข้าพเจ้าส่งมาเพื่อเรียนนายของข้าพเจ้า เพื่อข้าพเจ้าจะได้รับความกรุณาในสายตาของท่าน’”
32:6 และผู้สื่อสารเหล่านั้นกลับมายังยาโคบ โดยกล่าวว่า “พวกข้าพเจ้าได้มาถึงเอซาวพี่ชายของท่านแล้ว และเขากำลังจะมาพบท่านด้วย และพวกผู้ชายสี่ร้อยคนมาพร้อมกับเขา”
32:7 แล้วยาโคบก็มีความกลัวยิ่งนักและเป็นทุกข์ และเขาแบ่งคนทั้งหลายที่อยู่ด้วยกันกับเขา และฝูงแพะแกะ และฝูงวัว และฝูงอูฐ ออกเป็นสองพวก
32:8 และกล่าวว่า “ถ้าเอซาวมาถึงพวกหนึ่งและตีพวกนั้น แล้วอีกพวกหนึ่งซึ่งเหลืออยู่จะหนีไปได้”

ยาโคบถ่อมใจลงขอพระเจ้าทรงช่วยเขาให้รอดพ้น
32:9 และยาโคบทูลว่า “โอ พระเจ้าของอับราฮัมปู่ของข้าพระองค์ และพระเจ้าของอิสอัคบิดาของข้าพระองค์ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ผู้ซึ่งได้ตรัสกับข้าพระองค์ว่า ‘จงกลับไปยังแผ่นดินของเจ้า และยังญาติพี่น้องของเจ้า และเราจะกระทำการดีแก่เจ้า’
32:10 ข้าพระองค์ไม่สมควรจะรับบรรดาพระเมตตาแม้แต่เล็กน้อยที่สุด และความจริงทั้งสิ้น ซึ่งพระองค์ได้โปรดสำแดงแก่ผู้รับใช้ของพระองค์ เพราะด้วยไม้เท้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ได้ข้ามแม่น้ำจอร์แดนนี้ และบัดนี้ข้าพระองค์กลายเป็นหมู่ชนสองพวก
32:11 โปรดช่วยข้าพระองค์ ข้าพระองค์ขอร้องพระองค์ ให้พ้นจากเงื้อมมือพี่ชายของข้าพระองค์ จากเงื้อมมือของเอซาว เพราะข้าพระองค์กลัวเขา เกรงว่าเขาจะมาและตีข้าพระองค์ และมารดาพร้อมกับบุตรทั้งหลาย
32:12 และพระองค์ได้ตรัสแล้วว่า ‘เราจะกระทำการดีแก่เจ้าเป็นแน่ และทำให้เชื้อสายของเจ้าดุจเม็ดทรายแห่งทะเล ซึ่งจะถูกนับไม่ได้เพราะมีจำนวนมาก’”

ยาโคบส่งฝูงสัตว์ให้เอซาวเป็นของกำนัล
32:13 และยาโคบพักอยู่ที่นั่นคืนวันนั้นเอง และคัดเอาของซึ่งมาถึงมือของเขานั้นให้เป็นของกำนัลแก่เอซาวพี่ชายของตน
32:14 แพะตัวเมียสองร้อยตัว และแพะตัวผู้ยี่สิบตัว แกะตัวเมียสองร้อยตัว และแกะตัวผู้ยี่สิบตัว
32:15 อูฐแม่กับลูกอ่อนของมันสามสิบตัว ลูกวัวตัวเมียสี่สิบตัว และวัวตัวผู้สิบตัว ลาตัวเมียยี่สิบตัว และลูกลาสิบตัว
32:16 และเขามอบสิ่งเหล่านี้ไว้ในมือของพวกคนใช้ของเขา แต่ละฝูงอยู่ต่างหาก และกล่าวแก่พวกคนใช้ของเขาว่า “จงล่วงหน้าไปก่อนเรา และเว้นระยะห่างกันหน่อยระหว่างฝูงสัตว์เหล่านี้”
32:17 และเขาสั่งพวกที่อยู่ข้างหน้าสุด โดยกล่าวว่า “เมื่อเอซาวพี่ชายของเรามาพบเจ้า และถามเจ้า โดยกล่าวว่า ‘เจ้าเป็นคนของใคร และเจ้าจะไปที่ไหน และของเหล่านี้ที่อยู่ข้างหน้าเจ้าเป็นของใคร’
32:18 แล้วเจ้าจงกล่าวว่า ‘ของเหล่านี้เป็นของยาโคบผู้รับใช้ของท่าน นี่เป็นของกำนัลส่งมาให้เอซาวนายของข้าพเจ้า และดูเถิด ยาโคบตามมาข้างหลังพวกเราด้วย’”
32:19 และเขาสั่งพวกที่สองและพวกที่สาม และบรรดาผู้ที่ติดตามพวกเหล่านั้นทำนองเดียวกัน โดยกล่าวว่า “พวกเจ้าจงกล่าวแก่เอซาวในลักษณะนี้เมื่อพวกเจ้าพบเขา
32:20 และพวกเจ้าจงกล่าวยิ่งกว่านั้นว่า ‘ดูเถิด ยาโคบผู้รับใช้ของท่านกำลังตามมาข้างหลังพวกเรา’” เพราะเขาได้กล่าวว่า “ข้าจะระงับความโกรธของเขาได้ด้วยของกำนัลที่ส่งล่วงหน้าข้าไป และภายหลังข้าจะเห็นหน้าของเขา บางทีเขาจะยอมรับข้า”
32:21 ดังนั้นของกำนัลนั้นจึงล่วงหน้าไปก่อนเขา และตัวเขายังค้างอยู่คืนนั้นในค่าย

ยาโคบปล้ำสู้กับทูตสวรรค์ของพระเจ้าและได้ชัยชนะ
32:22 และเขาก็ลุกขึ้นกลางคืนนั้นเอง และพาภรรยาทั้งสองของเขา และสาวใช้ทั้งสองของเขา และบุตรชายสิบเอ็ดคนของเขา และข้ามลำน้ำยับบอกบริเวณน้ำตื้น
32:23 และเขาพาพวกเขาไป และส่งพวกเขาให้ข้ามลำธารไป และส่งของที่ตนมีอยู่ข้ามไป
32:24 และยาโคบอยู่แต่ผู้เดียว และที่นั่นมีบุรุษผู้หนึ่งปล้ำสู้กับเขาจนเวลารุ่งสาง
32:25 และเมื่อพระองค์เห็นว่าพระองค์จะเอาชนะเขาไม่ได้ พระองค์จึงแตะต้องที่เบ้ากระดูกต้นขาของเขา และเบ้ากระดูกต้นขาของยาโคบก็เคล็ด ขณะเขาปล้ำสู้กับพระองค์อยู่นั้น
32:26 และพระองค์ตรัสว่า “ปล่อยให้เราไปเถิด เพราะใกล้สว่างแล้ว” และเขาทูลว่า “ข้าพระองค์จะไม่ยอมให้พระองค์ไป ถ้าพระองค์ไม่ทรงอวยพรข้าพระองค์”
32:27 และพระองค์ตรัสกับเขาว่า “เจ้าชื่ออะไร” และเขาทูลว่า “ยาโคบ”

ทรงเปลี่ยนชื่อ ยาโคบ เป็น อิสราเอล
32:28 และพระองค์ตรัสว่า “ชื่อของเจ้าจะไม่ถูกเรียกว่า ยาโคบ อีกต่อไป แต่จะถูกเรียกว่าอิสราเอล เพราะดุจเจ้าชาย เจ้ามีอำนาจอยู่กับพระเจ้าและกับมนุษย์ และได้ชัยชนะ”
32:29 และยาโคบถามพระองค์ และทูลว่า “ขอบอกพระนามของพระองค์แก่ข้าพระองค์เถิด ข้าพระองค์ขอร้องพระองค์” และพระองค์ตรัสว่า “ทำไมเจ้าจึงถามชื่อของเรา” และพระองค์ทรงอวยพรเขาที่นั่น
32:30 และยาโคบเรียกชื่อสถานที่นั้นว่า เปนีเอล โดยกล่าวว่า “เพราะข้าพเจ้าได้เห็นพระเจ้าหน้าต่อหน้า และชีวิตของข้าพเจ้าถูกสงวนไว้”
32:31 และขณะที่เขาผ่านเปนูเอลไปนั้น ดวงอาทิตย์ก็ขึ้นเหนือเขา และเขาก็เดินโขยกเขยกไปเพราะกระดูกต้นขาของเขา
32:32 เหตุฉะนั้นลูกหลานของอิสราเอลจึงไม่กินเส้นเอ็นซึ่งหดตัว ซึ่งอยู่ที่เบ้ากระดูกต้นขานั้น จนทุกวันนี้ เพราะพระองค์ได้ทรงแตะต้องเบ้ากระดูกต้นขาของยาโคบตรงเส้นเอ็นที่หดตัวนั้น

 

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version

© 2006 Philip Pope