กลับหน้าแรกพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์

 

ปฐมกาล 44

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43] [44] [45] [46] [47] [48] [49] [50]

พวกพี่ชายของโยเซฟถูกจับ
44:1 และท่านสั่งคนต้นเรือนของท่าน โดยกล่าวว่า “จงเติมกระสอบของคนเหล่านั้นด้วยอาหาร เท่าที่พวกเขาจะขนไปได้ และเอาเงินของแต่ละคนใส่ไว้ในปากกระสอบของเขา
44:2 และใส่ถ้วยของเรา คือถ้วยเงินนั้น ไว้ในปากกระสอบของคนสุดท้อง และเงินค่าข้าวของเขา” และคนต้นเรือนก็ทำตามคำที่โยเซฟได้พูด
44:3 ทันทีที่เวลารุ่งเช้า คนเหล่านั้นก็ถูกส่งออกไป พวกเขาและพวกลาของพวกเขา
44:4 และเมื่อพวกเขาออกไปจากนคร และยังไปได้ไม่ไกลนัก โยเซฟก็กล่าวแก่คนต้นเรือนของท่านว่า “จงลุกขึ้น ตามคนเหล่านั้นไป และเมื่อเจ้าไปทันพวกเขาแล้ว จงกล่าวแก่พวกเขาว่า ‘ทำไมพวกเจ้าจึงเอาความชั่วร้ายมาตอบแทนความดีเล่า
44:5 ถ้วยนี้เป็นถ้วยที่เจ้านายของข้าใช้ดื่ม และโดยถ้วยนี้เจ้านายทำการทำนายมิใช่หรือ พวกเจ้าได้ทำความชั่วร้ายในการทำเช่นนี้’”
44:6 และเขาตามไปทันพวกเขา และเขาพูดกับพวกเขาตามคำเดียวกันเหล่านี้
44:7 และคนเหล่านั้นกล่าวแก่เขาว่า “ทำไมเจ้านายของข้าพเจ้าจึงพูดถ้อยคำเหล่านี้ ขอพระเจ้าอย่ายอมให้พวกผู้รับใช้ของท่านกระทำตามสิ่งนี้เลย
44:8 ดูเถิด เงินซึ่งพวกข้าพเจ้าได้พบในปากกระสอบของพวกข้าพเจ้านั้น พวกข้าพเจ้าได้นำมาคืนแก่ท่านจากแผ่นดินคานาอัน แล้วพวกข้าพเจ้าจะขโมยเงินหรือทองออกไปจากบ้านเจ้านายของท่านได้อย่างไรเล่า
44:9 หากท่านพบของนั้นกับใครก็ตามในพวกผู้รับใช้ของท่าน ก็ให้ผู้นั้นตายเถิด ทั้งพวกข้าพเจ้าจะเป็นเหล่าทาสของเจ้านายของข้าพเจ้าด้วย”
44:10 และเขากล่าวว่า “บัดนี้ให้เป็นไปตามบรรดาถ้อยคำของพวกเจ้าเถิด เราพบของนั้นที่ผู้ใด ผู้นั้นจะต้องเป็นผู้รับใช้ของเรา และพวกเจ้าจะหามีความผิดไม่”
44:11 แล้วพวกเขาทุกคนจึงรีบยกกระสอบของตนวางลงบนพื้นดิน และทุกคนเปิดกระสอบของตนออก
44:12 และเขาก็ค้นดู และตั้งต้นที่คนหัวปี และจบลงที่คนสุดท้อง และถ้วยนั้นถูกพบในกระสอบของเบนยามิน
44:13 แล้วพวกเขาก็ฉีกเสื้อผ้าของตน และบรรทุกของขึ้นหลังลาของตนทุกคน และกลับไปยังนครนั้น
44:14 และยูดาห์กับพวกพี่น้องของเขาก็มายังบ้านของโยเซฟ เพราะท่านยังอยู่ที่นั่น และพวกเขากราบลงถึงดินต่อหน้าท่าน
44:15 และโยเซฟกล่าวแก่พวกเขาว่า “พวกเจ้าทำการอะไรกันนี่ พวกเจ้าไม่ทราบหรือว่า คนอย่างเราสามารถทำนายได้อย่างแน่นอน”
44:16 และยูดาห์กล่าวว่า “พวกข้าพเจ้าจะพูดอะไรกับเจ้านายของข้าพเจ้า พวกข้าพเจ้าจะพูดอะไรได้เล่า หรือพวกข้าพเจ้าจะแก้ตัวอย่างไรได้ พระเจ้าได้ทรงพบความชั่วช้าของพวกผู้รับใช้ของท่านแล้ว ดูเถิด พวกข้าพเจ้าเป็นเหล่าผู้รับใช้ของเจ้านายของข้าพเจ้า ทั้งพวกข้าพเจ้ากับคนที่ถ้วยนั้นถูกพบกับเขาด้วย”
44:17 และท่านกล่าวว่า “ขอพระเจ้าอย่ายอมให้เรากระทำเช่นนั้นเลย แต่ชายคนนั้นที่ถ้วยนั้นถูกพบในมือของเขา คนนั้นจะเป็นผู้รับใช้ของเรา และสำหรับพวกเจ้า พวกเจ้าจงลุกขึ้นไปหาบิดาของพวกเจ้าอย่างสันติเถิด”

ยูดาห์ยอมเป็นทาสแทนเบนยามิน
44:18 แล้วยูดาห์จึงเข้าไปใกล้ท่าน และกล่าวว่า “โอ เจ้านายของข้าพเจ้า ขอให้ผู้รับใช้ของท่าน ข้าพเจ้าขอร้องท่าน พูดสักคำหนึ่งในหูเจ้านายของข้าพเจ้าเถิด และขออย่าให้ความโกรธของท่านพลุ่งขึ้นต่อผู้รับใช้ของท่านเลย เพราะท่านก็เป็นเหมือนอย่างฟาโรห์
44:19 เจ้านายของข้าพเจ้าได้ถามพวกผู้รับใช้ของท่าน โดยกล่าวว่า ‘พวกเจ้ายังมีบิดาหรือน้องชายอยู่หรือ’
44:20 และพวกข้าพเจ้าได้กล่าวแก่เจ้านายของข้าพเจ้าว่า ‘พวกข้าพเจ้ามีบิดา ผู้เป็นชายชราแล้ว และมีบุตรคนหนึ่งเกิดเมื่อบิดาชรา เป็นน้องคนเล็ก และพี่ชายของเด็กนั้นตายเสียแล้ว และเด็กนั้นเหลืออยู่คนเดียวของมารดาของเขา และบิดาของเขาก็รักเด็กคนนี้มาก’
44:21 และท่านได้กล่าวแก่พวกผู้รับใช้ของท่านว่า ‘จงพาน้องคนนั้นลงมาหาเรา เพื่อให้เราเห็นเด็กคนนั้นด้วยตาของเราเอง’
44:22 และพวกข้าพเจ้าได้กล่าวแก่เจ้านายของข้าพเจ้าว่า ‘เด็กหนุ่มคนนี้จะพรากจากบิดาของเขาไม่ได้ เพราะถ้าเขาจะพรากจากบิดาของเขาไป บิดาของเขาคงจะตาย’
44:23 และท่านได้กล่าวแก่พวกผู้รับใช้ของท่านว่า ‘ถ้าน้องชายสุดท้องของพวกเจ้าไม่ลงมาพร้อมกับพวกเจ้า พวกเจ้าจะไม่เห็นหน้าของเราอีกเลย’
44:24 และต่อมาเมื่อพวกข้าพเจ้าได้ขึ้นไปหาบิดาของข้าพเจ้าผู้รับใช้ของท่านแล้ว พวกข้าพเจ้าก็บอกเล่าบรรดาถ้อยคำของเจ้านายของข้าพเจ้าให้บิดาฟัง
44:25 และบิดาของพวกข้าพเจ้าได้กล่าวว่า ‘จงไปอีก และซื้ออาหารเล็กน้อยมาให้พวกเราหน่อย’
44:26 และพวกข้าพเจ้าได้กล่าวว่า ‘พวกเราลงไปไม่ได้ ถ้าน้องชายสุดท้องของพวกเราไปพร้อมกับพวกเรา พวกเราก็จะลงไป เพราะพวกเราจะไม่ได้เห็นหน้าชายผู้นั้น เว้นแต่น้องชายสุดท้องของพวกเราอยู่กับพวกเรา’
44:27 และบิดาของข้าพเจ้าผู้รับใช้ของท่านได้กล่าวแก่พวกข้าพเจ้าว่า ‘พวกเจ้าก็รู้ว่าภรรยาของเราได้คลอดบุตรชายให้เราสองคน
44:28 และบุตรคนหนึ่งก็จากเราไปแล้ว และเราได้กล่าวว่า “เขาถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ เสียแล้วเป็นแน่” และเราไม่ได้เห็นเขานับแต่นั้น
44:29 และถ้าพวกเจ้าเอาเด็กคนนี้ไปจากเราด้วย และเกิดเหตุร้ายแก่เขา พวกเจ้าก็จะพาผมหงอกของเราลงไปสู่หลุมฝังศพด้วยความโศกเศร้า’
44:30 เหตุฉะนั้นบัดนี้ เมื่อข้าพเจ้ามาหาบิดาของข้าพเจ้าผู้รับใช้ของท่าน และเด็กหนุ่มนั้นไม่ได้อยู่กับพวกข้าพเจ้า โดยเห็นว่าชีวิตของบิดาผูกพันอยู่ในชีวิตของเด็กหนุ่มนั้น
44:31 การณ์จะเป็นเช่นนี้ เมื่อบิดาเห็นว่าเด็กหนุ่มนั้นไม่ได้อยู่กับพวกข้าพเจ้า บิดาก็จะตาย และพวกผู้รับใช้ของท่านจะพาผมหงอกของบิดาของพวกข้าพเจ้าผู้รับใช้ของท่านลงไปสู่หลุมฝังศพด้วยความโศกเศร้า
44:32 เพราะผู้รับใช้ของท่านได้รับประกันเด็กหนุ่มนั้นไว้ต่อบิดาของข้าพเจ้า โดยกล่าวว่า ‘ถ้าลูกไม่พาน้องกลับมาหาพ่อ แล้วข้าพเจ้าจะแบกรับความผิดนั้นต่อบิดาของข้าพเจ้าตลอดไปเป็นนิตย์’
44:33 เพราะฉะนั้นบัดนี้ ข้าพเจ้าขอร้องท่าน ขอโปรดให้ผู้รับใช้ของท่านอยู่แทนเด็กหนุ่มนั้นโดยเป็นทาสของเจ้านายของข้าพเจ้า และขอให้เด็กหนุ่มนั้นขึ้นไปกับพวกพี่ชายของตนเถิด
44:34 ด้วยว่าข้าพเจ้าจะขึ้นไปหาบิดาของข้าพเจ้าอย่างไรได้ และเด็กหนุ่มนั้นไม่ได้อยู่กับข้าพเจ้า เกรงว่าบางทีข้าพเจ้าจะเห็นเหตุร้ายนั้นที่จะบังเกิดแก่บิดาของข้าพเจ้า”

 

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version

© 2006 Philip Pope