โยบ 37 [1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21]
[22]
[23]
[24]
[25]
[26]
[27]
[28]
[29]
[30]
[31]
[32]
[33]
[34]
[35]
[36]
[37]
[38]
[39]
[40]
[41]
[42]
พระราชกิจและสติปัญญาของพระเจ้า
37:1 ใจของข้าสั่นเพราะเรื่องนี้ด้วย และใจนั้นถูกย้ายออกจากสถานที่ของมัน
37:2 จงตั้งใจฟังกัมปนาทแห่งพระสุรเสียงของพระองค์ และเสียงที่ออกมาจากพระโอษฐ์ของพระองค์
37:3 พระองค์ทรงชี้ทางเสียงนั้นไปทั่วใต้ฟ้าทั้งสิ้น และฟ้าแลบของพระองค์ไปถึงที่สุดปลายแห่งแผ่นดินโลก
37:4 เสียงหนึ่งคำรามตามหลังฟ้าแลบนั้น พระองค์ทรงแผดด้วยพระสุรเสียงอันรุ่งโรจน์ของพระองค์ และพระองค์จะไม่ทรงหน่วงเหนี่ยวพวกมันไว้เมื่อพระสุรเสียงของพระองค์เป็นที่ได้ยิน
37:5 พระเจ้าทรงแผดอย่างน่าประหลาดด้วยพระสุรเสียงของพระองค์ พระองค์ทรงกระทำสิ่งใหญ่โตต่าง ๆ ซึ่งพวกเราไม่สามารถเข้าใจได้
37:6 เพราะพระองค์ตรัสแก่หิมะว่า เจ้าจงตกลงบนแผ่นดินโลก ในทำนองเดียวกันก็ตรัสแก่ฝนปรอย ๆ และแก่ห่าฝนแห่งพระกำลังของพระองค์
37:7 พระองค์ทรงมัดมือของมนุษย์ทุกคน เพื่อคนทั้งปวงจะรู้จักพระราชกิจของพระองค์
37:8 แล้วบรรดาสัตว์ป่าจึงเข้าไปในถ้ำต่าง ๆ และพักอยู่ในบรรดาสถานที่ของพวกมัน
37:9 ลมหมุนออกมาจากทางทิศใต้ และความหนาวมาจากทางทิศเหนือ
37:10 น้ำค้างแข็งประทานมาด้วยลมหายใจของพระเจ้า และความกว้างของน้ำทั้งหลายก็ถูกทำให้แคบลง
37:11 เช่นเดียวกันโดยการรดน้ำพระองค์ทรงทำให้เมฆทึบเหนื่อยอ่อน พระองค์ทรงกระจายเมฆสุกใสของพระองค์ออกไป
37:12 และมันก็ถูกหันไปมาโดยคำปรึกษาทั้งหลายของพระองค์ เพื่อพวกมันจะทำสิ่งใดก็ตามที่พระองค์ทรงบัญชาพวกมันเหนือผิวพิภพในแผ่นดินโลก
37:13 พระองค์ทรงกระทำให้มันมา ไม่ว่าจะเป็นเพื่อการตีสอน หรือเพื่อแผ่นดินของพระองค์ หรือเพื่อความเมตตา
37:14 ขอตั้งใจฟังข้อนี้ โอ ท่านโยบ จงยืนสงบนิ่ง และพิจารณาบรรดาพระราชกิจอันมหัศจรรย์ของพระเจ้า
37:15 ท่านทราบหรือว่าพระเจ้าทรงกำชับพวกมัน และกระทำให้ความสุกใสแห่งเมฆของพระองค์ส่องแสงเมื่อไร
37:16 ท่านทราบถึงการทรงตัวของเมฆทั้งหลายหรือ ซึ่งเป็นบรรดาพระราชกิจอันมหัศจรรย์ของพระองค์ผู้ทรงสมบูรณ์แบบในความรู้
37:17 เสื้อผ้าทั้งหลายของท่านอุ่นอย่างไร ในเมื่อพระองค์ทรงทำให้แผ่นดินโลกสงบลงด้วยลมทิศใต้
37:18 ท่านแผ่ฟ้าสวรรค์ออกไปพร้อมกับพระองค์หรือ ซึ่งเข้มแข็ง และเป็นเหมือนอย่างกระจกที่หล่อไว้
37:19 จงสอนพวกเราว่า พวกเราควรจะทูลอะไรต่อพระองค์ เพราะพวกเราไม่สามารถเรียบเรียงถ้อยคำของพวกเราได้เพราะเหตุความมืดทึบ
37:20 จะทูลพระองค์ได้ไหมว่า ข้าพูด ถ้าผู้ใดพูด แน่นอนเขาจะต้องถูกกลืนไปเสียหมด
37:21 และบัดนี้ มนุษย์ทั้งหลายมองไม่เห็นความสุกใสซึ่งอยู่ในบรรดาเมฆ แต่ลมผ่านไป และกวาดเมฆเหล่านั้นให้กระจ่าง
37:22 อากาศโปร่งดีมาจากทิศเหนือ ความรุ่งโรจน์อย่างน่าคร้ามกลัวอยู่กับพระองค์
37:23 เกี่ยวกับองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์นั้น พวกเราไม่สามารถสืบเสาะพระองค์ได้ พระองค์ทรงเป็นเลิศในเรื่องฤทธานุภาพ และในความยุติธรรม และในความเที่ยงธรรมอันมากมาย พระองค์จะไม่ทรงบีบบังคับ
37:24 เหตุฉะนั้นมนุษย์ทั้งหลายจึงยำเกรงพระองค์ พระองค์ไม่ทรงนับถือผู้ใดที่มีใจประกอบด้วยสติปัญญา
พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version
© 2006 Philip Pope