อิสยาห์ 6 [1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21]
[22]
[23]
[24]
[25]
[26]
[27]
[28]
[29]
[30]
[31]
[32]
[33]
[34]
[35]
[36]
[37]
[38]
[39]
[40]
[41]
[42]
[43]
[44]
[45]
[46]
[47]
[48]
[49]
[50]
[51]
[52]
[53]
[54]
[55]
[56]
[57]
[58]
[59]
[60]
[61]
[62]
[63]
[64]
[65]
[66]
นิมิตของอิสยาห์
6:1 ในปีที่กษัตริย์อุสซียาห์สิ้นพระชนม์ ข้าพเจ้าได้เห็นองค์พระผู้เป็นเจ้าประทับ ณ พระที่นั่งสูงและเทิดทูนขึ้นด้วย และชายฉลองพระองค์ของพระองค์เต็มพระวิหาร
6:2 เหนือพระที่นั่งนั้นมีพวกเสราฟิมยืนอยู่ แต่ละตนมีปีกหกปีก ท่านใช้สองปีกบังหน้าของท่าน และท่านใช้สองปีกคลุมเท้าของท่าน และด้วยสองปีกท่านก็บินไป
6:3 และพวกเสราฟิมก็ร้องต่อกันและกัน และกล่าวว่า บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ พระเยโฮวาห์จอมโยธา แผ่นดินโลกทั้งสิ้นเต็มด้วยสง่าราศีของพระองค์
6:4 และรากฐานทั้งหลายของธรณีประตูก็สั่นสะเทือนด้วยเสียงของผู้ที่ร้อง และพระนิเวศน์ก็เต็มไปด้วยควัน
อิสยาห์รู้สึกสำนึกถึงบาปของตน
6:5 แล้วข้าพเจ้าได้กล่าวว่า วิบัติแก่ข้าพเจ้า เพราะข้าพเจ้าถูกตัดออกแล้ว เพราะข้าพเจ้าเป็นคนที่มีริมฝีปากที่ไม่สะอาด และข้าพเจ้าอาศัยอยู่ในท่ามกลางประชากรที่มีริมฝีปากที่ไม่สะอาด เพราะนัยน์ตาของข้าพเจ้าได้เห็นกษัตริย์ คือพระเยโฮวาห์จอมโยธา
6:6 แล้วตนหนึ่งในพวกเสราฟิมบินมาหาข้าพเจ้า โดยมีถ่านเพลิงอันหนึ่งในมือของตน ซึ่งท่านได้เอามาด้วยคีมคีบจากแท่นบูชา
6:7 และท่านวางถ่านเพลิงนั้นบนปากของข้าพเจ้า และกล่าวว่า ดูเถิด สิ่งนี้ได้แตะต้องริมฝีปากของเจ้าแล้ว และความชั่วช้าของเจ้าก็ถูกเอาออกไปเสีย และบาปของเจ้าก็ถูกชำระแล้ว
6:8 และข้าพเจ้าได้ยินพระสุรเสียงขององค์พระผู้เป็นเจ้าด้วย ซึ่งตรัสว่า เราจะส่งผู้ใดไป และผู้ใดจะไปแทนพวกเรา แล้วข้าพเจ้าทูลว่า ข้าพระองค์อยู่ที่นี่พระเจ้าข้า ขอทรงส่งข้าพระองค์ไปเถิด
การมอบหมายหน้าที่แก่อิสยาห์
6:9 และพระองค์ตรัสว่า จงไปเถอะ และบอกประชากรนี้ว่า พวกเจ้าได้ยินก็จริง แต่ไม่เข้าใจ และพวกเจ้าเห็นก็จริง แต่ไม่รับรู้
6:10 จงกระทำให้ใจของประชากรนี้แข็งกระด้าง และกระทำให้หูของพวกเขาหนัก และปิดตาของพวกเขาเสีย เกรงว่าพวกเขาจะเห็นด้วยตาของพวกเขา และได้ยินด้วยหูของพวกเขา และเข้าใจด้วยใจของพวกเขา และหันกลับมา และได้รับการรักษาให้หาย
6:11 แล้วข้าพเจ้าทูลว่า ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า นานสักเท่าใด และพระองค์ตรัสตอบว่า จนกระทั่งนครทั้งหลายถูกทิ้งร้างปราศจากผู้อาศัย และบ้านทั้งหลายไม่มีคน และแผ่นดินก็รกร้างอย่างสิ้นเชิง
6:12 และพระเยโฮวาห์ทรงกวาดบรรดาคนออกไปไกล และมีการทอดทิ้งอันยิ่งใหญ่ในท่ามกลางแผ่นดินนั้น
6:13 แต่ที่นั่นจะยังมีเหลืออยู่หนึ่งในสิบ และมันจะกลับมา และจะถูกกลืนกิน เหมือนอย่างต้นน้ำมันสนหรือเหมือนอย่างต้นโอ๊ก ซึ่งตอของพวกมันอยู่ในพวกมัน เมื่อพวกมันทิ้งบรรดาใบไม้ของพวกมัน ดังนั้นเชื้อสายอันบริสุทธิ์จะเป็นตอของพวกมัน
พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version
© 2006 Philip Pope