เศคาริยาห์ 7 [1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
ทรงติเตียนการอดอาหารที่ไม่จริงใจ
7:1 และต่อมาในปีที่สี่แห่งรัชกาลของกษัตริย์ดาริอัส พระวจนะของพระเยโฮวาห์มายังเศคาริยาห์ ในวันที่สี่ของเดือนที่เก้า ซึ่งเป็นเดือนคิสลิว
7:2 เมื่อพวกเขาได้ส่งชาเรเซอร์และเรเกมเมเลค พร้อมกับพรรคพวกของพวกเขา ไปยังพระนิเวศน์ของพระเจ้า เพื่ออธิษฐานต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์
7:3 และเพื่อกล่าวแก่บรรดาปุโรหิตซึ่งอยู่ในพระนิเวศน์ของพระเยโฮวาห์จอมโยธา และแก่พวกผู้พยากรณ์ โดยกล่าวว่า ข้าพเจ้าควรร้องไห้ในเดือนที่ห้า โดยปลีกตัวออก ตามที่ข้าพเจ้าได้กระทำมาตลอดหลายปีนี้หรือไม่
7:4 แล้วพระวจนะของพระเยโฮวาห์จอมโยธามายังข้าพเจ้า โดยตรัสว่า
7:5 จงกล่าวแก่ประชาชนทั้งสิ้นแห่งแผ่นดิน และแก่พวกปุโรหิต โดยกล่าวว่า เมื่อพวกเจ้าได้อดอาหารและไว้ทุกข์ในเดือนที่ห้าและในเดือนที่เจ็ด ตั้งเจ็ดสิบปีนั้น พวกเจ้าได้อดอาหารเพื่อเราคือเราเองหรือ
7:6 และเมื่อพวกเจ้าได้รับประทาน และเมื่อพวกเจ้าได้ดื่ม พวกเจ้าก็ได้รับประทานเพื่อตัวพวกเจ้าเอง และได้ดื่มเพื่อตัวพวกเจ้าเองมิใช่หรือ
7:7 พวกเจ้าควรจะฟังบรรดาพระวจนะซึ่งพระเยโฮวาห์ได้ทรงประกาศโดยเหล่าผู้พยากรณ์รุ่นก่อน ๆ มิใช่หรือ เมื่อกรุงเยรูซาเล็มเคยมีคนอาศัยอยู่ และอยู่ในความเจริญรุ่งเรือง และนครทั้งหลายของกรุงนั้นอยู่ล้อมรอบเธอ เมื่อผู้คนเคยอาศัยอยู่ในภาคใต้และในที่ราบ
จงแสวงหาพระเจ้า ความชอบธรรมและความกรุณา
7:8 และพระวจนะของพระเยโฮวาห์มายังเศคาริยาห์ โดยตรัสว่า
7:9 พระเยโฮวาห์จอมโยธาตรัสดังนี้ โดยตรัสว่า จงพิพากษาตามความจริง และพวกเจ้าทุกคนจงแสดงความเมตตาและความกรุณาต่อพี่น้องของตน
7:10 และอย่าบีบบังคับหญิงม่าย หรือลูกกำพร้าพ่อ คนแปลกหน้า หรือคนยากจน และอย่าให้คนใดในพวกเจ้าคิดอุบายชั่วร้ายในใจของตนต่อพี่น้องของตน
7:11 แต่พวกเขาได้ปฏิเสธที่จะตั้งใจฟัง และหันบ่าดื้อเข้าใส่ และอุดหูของพวกเขาเสีย เพื่อพวกเขาจะไม่ได้ยิน
7:12 ใช่แล้ว พวกเขาได้ทำให้ใจของพวกเขาเป็นเหมือนก้อนหินแข็ง เกรงว่าพวกเขาจะได้ยินพระราชบัญญัติ และบรรดาพระวจนะซึ่งพระเยโฮวาห์จอมโยธาได้ทรงส่งไปในพระวิญญาณของพระองค์โดยทางพวกผู้พยากรณ์รุ่นก่อน เหตุฉะนั้นพระพิโรธอันยิ่งใหญ่จึงได้มาจากพระเยโฮวาห์จอมโยธา
7:13 เหตุฉะนั้นจึงเป็นเช่นนี้ คือเขาได้ร้อง และพวกเขาไม่ยอมฟังฉันใด พวกเขาได้ร้องทูล และเราจึงไม่ยอมฟังฉันนั้น พระเยโฮวาห์จอมโยธาตรัส
7:14 แต่เราได้กระจัดกระจายพวกเขาไปด้วยลมหมุนท่ามกลางประชาชาติทั้งสิ้นซึ่งพวกเขาไม่เคยรู้จัก ดังนั้นแผ่นดินจึงได้รกร้างอยู่ตามหลังพวกเขา จนไม่มีใครผ่านเข้าไปหรือกลับออกมา เพราะพวกเขาได้ปล่อยให้แผ่นดินที่น่าพึงพอใจนั้นรกร้างไปเสียแล้ว
พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version
© 2006 Philip Pope