กลับหน้าแรก / Main Menu

 

ยากอบ 4 / James 4

[1] [2] [3] [4] [5]

การดำเนินชีวิตแบบชาวโลกถูกตำหนิ
4:1 บรรดาการสงครามและการทะเลาะวิวาทกันในท่ามกลางพวกท่านมาจากไหน พวกมันมาจากราคะตัณหาทั้งหลายของพวกท่านที่ทำสงครามกันในบรรดาอวัยวะของพวกท่านมิใช่หรือ

Worldly Living Rebuked
4:1 From whence come wars and fightings among you? come they not hence, even of your lusts that war in your members?

4:2 พวกท่านเกิดใจกำหนัด และไม่มี พวกท่านฆ่ากัน และปรารถนาที่จะมีและไม่อาจได้รับ พวกท่านทะเลาะวิวาทกันและทำสงครามกัน ถึงอย่างนั้นพวกท่านก็ไม่มี เพราะพวกท่านไม่ได้ขอ

4:2 Ye lust, and have not: ye kill, and desire to have, and cannot obtain: ye fight and war, yet ye have not, because ye ask not.

4:3 พวกท่านขอและไม่ได้รับ เพราะว่าพวกท่านขอผิด เพื่อพวกท่านจะใช้สิ่งนั้นเพื่อสนองบรรดาราคะตัณหาของพวกท่าน

4:3 Ye ask, and receive not, because ye ask amiss, that ye may consume it upon your lusts.

4:4 พวกท่าน บรรดาผู้เล่นชู้ชายและหญิงเอ๋ย พวกท่านไม่ทราบหรือว่า การเป็นมิตรกับโลกนั้นคือการเป็นศัตรูกับพระเจ้า เหตุฉะนั้นผู้ใดก็ตามที่ประสงค์เป็นมิตรกับโลก ก็เป็นศัตรูของพระเจ้า

4:4 Ye adulterers and adulteresses, know ye not that the friendship of the world is enmity with God? whosoever therefore will be a friend of the world is the enemy of God.

4:5 พวกท่านคิดว่าพระคัมภีร์กล่าวไว้อย่างเปล่าประโยชน์หรือที่ว่า ‘พระวิญญาณที่สถิตอยู่ในพวกเรามีความรู้สึกหึงหวงอย่างรุนแรง’

4:5 Do ye think that the scripture saith in vain, The spirit that dwelleth in us lusteth to envy?

4:6 แต่พระองค์ก็ประทานพระคุณเพิ่มขึ้นอีก เหตุฉะนั้นพระองค์จึงตรัสว่า ‘พระเจ้าทรงต่อต้านคนที่หยิ่งทะนง แต่ประทานพระคุณแก่คนที่ถ่อมตัวลง’

4:6 But he giveth more grace. Wherefore he saith, God resisteth the proud, but giveth grace unto the humble.

4:7 เหตุฉะนั้น จงยอมจำนนตัวเองต่อพระเจ้า จงต่อต้านพญามาร และมันจะหนีไปจากพวกท่าน

4:7 Submit yourselves therefore to God. Resist the devil, and he will flee from you.

4:8 จงเข้าใกล้พระเจ้า และพระองค์จะทรงเข้าใกล้พวกท่าน จงชำระมือของพวกท่านให้สะอาด พวกท่าน คนบาปทั้งหลายเอ๋ย และจงชำระใจของพวกท่านให้บริสุทธิ์ พวกท่าน คนสองจิตสองใจเอ๋ย

4:8 Draw nigh to God, and he will draw nigh to you. Cleanse your hands, ye sinners; and purify your hearts, ye double minded.

4:9 จงเป็นทุกข์ และโศกเศร้า และร้องไห้ จงให้การหัวเราะของพวกท่านกลับกลายเป็นการคร่ำครวญ และความปีติยินดีของพวกท่านให้เป็นความหนักใจ

4:9 Be afflicted, and mourn, and weep: let your laughter be turned to mourning, and your joy to heaviness.

4:10 พวกท่านจงถ่อมตัวในสายพระเนตรขององค์พระผู้เป็นเจ้า และพระองค์จะทรงยกชูพวกท่านขึ้น

4:10 Humble yourselves in the sight of the Lord, and he shall lift you up.

อย่าตัดสินพี่น้องของตน
4:11 อย่าใส่ร้ายซึ่งกันและกัน พี่น้องทั้งหลาย ผู้ใดที่พูดใส่ร้ายพี่น้องของตนและตัดสินพี่น้องของตน ก็กล่าวร้ายต่อพระราชบัญญัติ และตัดสินพระราชบัญญัติ แต่ถ้าท่านตัดสินพระราชบัญญัติ ท่านก็ไม่ใช่ผู้ที่กระทำตามพระราชบัญญัติ แต่เป็นผู้ตัดสิน

Do Not Judge Your Brother
4:11 Speak not evil one of another, brethren. He that speaketh evil of his brother, and judgeth his brother, speaketh evil of the law, and judgeth the law: but if thou judge the law, thou art not a doer of the law, but a judge.

4:12 มีผู้ทรงตั้งพระราชบัญญัติแต่เพียงองค์เดียว ผู้ทรงสามารถช่วยให้รอดได้ และทรงสามารถทำลายเสียได้ ท่านเป็นผู้ใดเล่าที่ตัดสินผู้อื่น

4:12 There is one lawgiver, who is able to save and to destroy: who art thou that judgest another?

อย่าอวดอ้างถึงวันพรุ่งนี้
4:13 บัดนี้ พวกท่านที่กล่าวว่า “วันนี้หรือพรุ่งนี้พวกเราจะเข้าไปในเมืองดังกล่าว และจะอาศัยอยู่ที่นั่นปีหนึ่ง และซื้อขายและได้กำไร”

Boast Not of Tomorrow
4:13 Go to now, ye that say, To day or to morrow we will go into such a city, and continue there a year, and buy and sell, and get gain:

4:14 ขณะที่พวกท่านไม่ทราบว่าจะมีเหตุอะไรเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ เพราะชีวิตของพวกท่านคืออะไรเล่า มันก็เป็นแต่หมอกที่ปรากฏอยู่แต่ประเดี๋ยวหนึ่ง และจากนั้นจางหายไป

4:14 Whereas ye know not what shall be on the morrow. For what is your life? It is even a vapour, that appeareth for a little time, and then vanisheth away.

4:15 ด้วยว่าพวกท่านควรจะกล่าวว่า “ถ้าองค์พระผู้เป็นเจ้าโปรด เราจะมีชีวิตอยู่ และจะกระทำสิ่งนี้หรือสิ่งนั้น”

4:15 For that ye ought to say, If the Lord will, we shall live, and do this, or that.

4:16 แต่บัดนี้พวกท่านปีติยินดีในบรรดาการโอ้อวดของพวกท่าน บรรดาความปีติยินดีอย่างนี้ก็ชั่วร้าย

4:16 But now ye rejoice in your boastings: all such rejoicing is evil.

4:17 เหตุฉะนั้น คนใดที่ทราบว่าจะต้องกระทำการดี และไม่ได้กระทำ สำหรับคนนั้นก็เป็นบาป

4:17 Therefore to him that knoweth to do good, and doeth it not, to him it is sin.

 

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version

© 2006 Philip Pope