เพลงคร่ำครวญบทแรก
1:1 กรุงนั้นนั่งอยู่อย่างโดดเดี่ยวแล้วหนอ ที่เคยเต็มไปด้วยพลเมือง เธอกลายเป็นเหมือนหญิงม่ายแล้วหนอ เธอที่เคยยิ่งใหญ่ในท่ามกลางบรรดาประชาชาติ และเป็นเจ้าหญิงในท่ามกลางมณฑลทั้งหลาย เธอกลายเป็นเมืองขึ้นเสียแล้วหนอ
First Lamentation
1:1 How doth the city sit solitary, that was full of people! how is she become as a widow! she that was great among the nations, and princess among the provinces, how is she become tributary!
1:2 เธอร่ำไห้สะอื้นในราตรีกาล และน้ำตาทั้งหลายของเธอก็อาบแก้มของเธอ ในท่ามกลางบรรดาคนรักของเธอ เธอไม่มีผู้ใดที่จะปลอบโยนเธอ บรรดาเพื่อนของเธอได้ทรยศต่อเธอ เขาทั้งหลายกลายเป็นบรรดาศัตรูของเธอ
1:2 She weepeth sore in the night, and her tears are on her cheeks: among all her lovers she hath none to comfort her: all her friends have dealt treacherously with her, they are become her enemies.
1:3 ยูดาห์ได้ถูกกวาดไปเป็นเชลยเพราะเหตุความทุกข์ และเพราะเหตุการเป็นทาสอย่างหนัก เธออาศัยอยู่ในท่ามกลางพวกคนต่างชาติ เธอไม่พบที่หยุดพักสงบเลย บรรดาผู้ข่มเหงของเธอได้ไล่ทันเธอระหว่างที่แคบทั้งหลาย
1:3 Judah is gone into captivity because of affliction, and because of great servitude: she dwelleth among the heathen, she findeth no rest: all her persecutors overtook her between the straits.
1:4 หนทางทั้งหลายแห่งกรุงศิโยนก็คร่ำครวญอยู่ เพราะไม่มีผู้ใดมาในเทศกาลเลี้ยงตามกำหนดทั้งหลายนั้น บรรดาประตูเมืองของเธอก็รกร้างเสียแล้ว พวกปุโรหิตของเธอถอนหายใจ สาวพรหมจารีทั้งหลายของเธอก็มีความทุกข์ และตัวเธอเองก็มีความขมขื่น
1:4 The ways of Zion do mourn, because none come to the solemn feasts: all her gates are desolate: her priests sigh, her virgins are afflicted, and she is in bitterness.
1:5 พวกปฏิปักษ์ของเธอเป็นผู้นำ พวกศัตรูของเธอก็จำเริญขึ้น ด้วยว่าพระเยโฮวาห์ได้ทรงกระทำให้เธอทนทุกข์ เพราะเหตุการล่วงละเมิดมากมายของเธอ ลูกทั้งหลายของเธอถูกนำไปเป็นเชลยต่อหน้าศัตรูนั้น
1:5 Her adversaries are the chief, her enemies prosper; for the LORD hath afflicted her for the multitude of her transgressions: her children are gone into captivity before the enemy.
1:6 และสำหรับธิดาแห่งศิโยน ความงามทั้งหมดของเธอถูกพรากไปเสียแล้ว พวกประมุขของเธอก็กลายเป็นเหมือนฝูงกวางที่หาทุ่งหญ้าไม่พบ และพวกมันได้ไปโดยปราศจากกำลังข้างหน้าผู้ไล่ติดตามนั้น
1:6 And from the daughter of Zion all her beauty is departed: her princes are become like harts that find no pasture, and they are gone without strength before the pursuer.
1:7 กรุงเยรูซาเล็มได้ระลึกถึงวันทั้งหลายแห่งความทุกข์ของเธอและความทุกข์ระทมทั้งหลายของเธอ บรรดาสิ่งประเสริฐที่เธอเคยมีในสมัยวันวาน เมื่อพลเมืองของเธอได้ตกอยู่ในมือของศัตรู และไม่มีผู้ใดช่วยเหลือเธอเลย พวกปฏิปักษ์ได้เห็นเธอ และได้เยาะเย้ยวันสะบาโตทั้งหลายของเธอ
1:7 Jerusalem remembered in the days of her affliction and of her miseries all her pleasant things that she had in the days of old, when her people fell into the hand of the enemy, and none did help her: the adversaries saw her, and did mock at her sabbaths.
1:8 กรุงเยรูซาเล็มได้ทำบาปอย่างใหญ่หลวง เหตุฉะนั้นเธอจึงถูกถอนออก ทุกคนที่เคยให้เกียรติเธอก็เหยียดหยามเธอ เพราะพวกเขาได้เห็นความเปลือยเปล่าของเธอ ใช่แล้ว เธอถอนหายใจ และหันหน้ากลับไปเสีย
1:8 Jerusalem hath grievously sinned; therefore she is removed: all that honoured her despise her, because they have seen her nakedness: yea, she sigheth, and turneth backward.
1:9 ความโสมมของเธอก็อยู่ในกระโปรงทั้งหลายของเธอ และเธอไม่คำนึงถึงที่สุดปลายของเธอ ดังนั้นเธอจึงได้เสื่อมทรามลงอย่างน่าอัศจรรย์ เธอไม่ได้มีผู้ปลอบประโลมใจ โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ขอทอดพระเนตรความทุกข์ของข้าพระองค์ เพราะศัตรูนั้นได้พองตัวขึ้นแล้ว
1:9 Her filthiness is in her skirts; she remembereth not her last end; therefore she came down wonderfully: she had no comforter. O LORD, behold my affliction: for the enemy hath magnified himself.
1:10 ปฏิปักษ์ผู้นั้นได้ยื่นมือของเขาออกเหนือบรรดาของประเสริฐของเธอ ด้วยว่าเธอได้เห็นว่าพวกคนต่างชาติได้เข้ามาในสถานบริสุทธิ์ของเธอแล้ว ผู้ซึ่งพระองค์ได้ทรงบัญชาว่า พวกเขาไม่ควรเข้ามาในชุมนุมชนของพระองค์
1:10 The adversary hath spread out his hand upon all her pleasant things: for she hath seen that the heathen entered into her sanctuary, whom thou didst command that they should not enter into thy congregation.
1:11 บรรดาพลเมืองของเธอถอนหายใจ พวกเขาเสาะหาอาหาร พวกเขาได้ให้บรรดาของประเสริฐของตนเพื่อแลกอาหารกินเพื่อบรรเทาจิตใจ ขอทรงทอดพระเนตร โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ และพิจารณา เพราะข้าพระองค์กลายเป็นที่เลวทรามเสียแล้ว
1:11 All her people sigh, they seek bread; they have given their pleasant things for meat to relieve the soul: see, O LORD, and consider; for I am become vile.
1:12 พวกท่านไม่เกิดความรู้สึกอะไรบ้างหรือ พวกท่านทุกคนที่เดินผ่านไป ดูเถิด และจงดูซิว่ามีความทุกข์อันใดบ้างไหมที่เหมือนความทุกข์ของข้าพเจ้า ซึ่งได้ทรงกระทำแก่ข้าพเจ้า ซึ่งพระเยโฮวาห์ทรงทรมานข้าพเจ้าในวันแห่งความกริ้วอันเกรี้ยวกราดของพระองค์นั้น
1:12 Is it nothing to you, all ye that pass by? behold, and see if there be any sorrow like unto my sorrow, which is done unto me, wherewith the LORD hath afflicted me in the day of his fierce anger.
1:13 จากเบื้องบนพระองค์ได้ทรงส่งเพลิงเข้ามาในกระดูกทั้งหลายของข้าพเจ้า และเพลิงนั้นก็มีชัยต่อกระดูกเหล่านั้น พระองค์ได้ทรงกางตาข่ายไว้ดักเท้าของข้าพเจ้า พระองค์ได้ทรงกระทำให้ข้าพเจ้าหันกลับ พระองค์ได้ทรงกระทำให้ข้าพเจ้าโดดเดี่ยวและไร้เรี่ยวแรงตลอดทั้งวัน
1:13 From above hath he sent fire into my bones, and it prevaileth against them: he hath spread a net for my feet, he hath turned me back: he hath made me desolate and faint all the day.
1:14 แอกแห่งการละเมิดทั้งหลายของข้าพเจ้าก็ถูกมัดโดยพระหัตถ์ของพระองค์ พวกมันถูกมัดและขึ้นมาที่คอของข้าพเจ้า พระองค์ได้ทรงกระทำให้กำลังของข้าพเจ้าถดถอยไป องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงมอบข้าพเจ้าไว้ในมือของพวกเขา ซึ่งข้าพเจ้าไม่สามารถลุกขึ้นมาจากพวกเขาได้
1:14 The yoke of my transgressions is bound by his hand: they are wreathed, and come up upon my neck: he hath made my strength to fall, the Lord hath delivered me into their hands, from whom I am not able to rise up.
1:15 องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงเหยียบบรรดาผู้มีกำลังของข้าพเจ้าไว้ใต้พระบาทในท่ามกลางข้าพเจ้า พระองค์ได้ทรงเรียกชุมนุมชนเข้ามาต่อสู้ข้าพเจ้า เพื่อจะขยี้พวกชายฉกรรจ์ของข้าพเจ้าให้แหลกไป องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงย่ำสาวพรหมจารี คือธิดาแห่งยูดาห์ เหมือนในบ่อย่ำองุ่น
1:15 The Lord hath trodden under foot all my mighty men in the midst of me: he hath called an assembly against me to crush my young men: the Lord hath trodden the virgin, the daughter of Judah, as in a winepress.
1:16 เพราะสิ่งเหล่านี้ข้าพเจ้าจึงร้องไห้ นัยน์ตาของข้าพเจ้า นัยน์ตาของข้าพเจ้ามีน้ำตาไหลลงมา เพราะผู้ปลอบโยนที่ควรบรรเทาจิตใจของข้าพเจ้านั้นอยู่ห่างไกลจากข้าพเจ้า ลูก ๆ ของข้าพเจ้าก็โดดเดี่ยว เพราะศัตรูนั้นได้ชัยชนะ
1:16 For these things I weep; mine eye, mine eye runneth down with water, because the comforter that should relieve my soul is far from me: my children are desolate, because the enemy prevailed.
1:17 กรุงศิโยนเหยียดมือทั้งสองของเธอออก และไม่มีผู้ใดที่จะปลอบโยนเธอ พระเยโฮวาห์ได้ทรงบัญชาเกี่ยวกับยาโคบว่า ให้พวกปฏิปักษ์ของเขาล้อมเขาไว้ กรุงเยรูซาเล็มเป็นเหมือนผู้หญิงเมื่อมีประจำเดือนในท่ามกลางพวกเขา
1:17 Zion spreadeth forth her hands, and there is none to comfort her: the LORD hath commanded concerning Jacob, that his adversaries should be round about him: Jerusalem is as a menstruous woman among them.
1:18 พระเยโฮวาห์ทรงชอบธรรม เพราะข้าพเจ้าได้กบฏต่อพระบัญญัติของพระองค์ ดูก่อน ข้าพเจ้าขอร้องพวกท่าน ประชาชนทั้งสิ้นเอ๋ย และขอมองดูความโศกเศร้าของข้าพเจ้าเถิด บรรดาสาวพรหมจารีของข้าพเจ้า และพวกคนหนุ่มของข้าพเจ้าถูกนำไปเป็นเชลยเสียแล้ว
1:18 The LORD is righteous; for I have rebelled against his commandment: hear, I pray you, all people, and behold my sorrow: my virgins and my young men are gone into captivity.
1:19 ข้าพเจ้าได้ร้องเรียกบรรดาคนรักของข้าพเจ้า แต่พวกเขาได้หลอกลวงข้าพเจ้า พวกปุโรหิตของข้าพเจ้า และพวกผู้อาวุโสของข้าพเจ้าก็สิ้นลมในกรุงนั้น ขณะที่พวกเขาได้เสาะหาอาหารของพวกเขาเพื่อบรรเทาจิตใจของพวกเขา
1:19 I called for my lovers, but they deceived me: my priests and mine elders gave up the ghost in the city, while they sought their meat to relieve their souls.
1:20 โปรดทอดพระเนตร โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ เพราะข้าพระองค์มีความทุกข์ ส่วนภายในของข้าพระองค์ก็ปั่นป่วน ใจของข้าพระองค์ถูกพลิกอยู่ภายในข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์ได้กบฏอย่างร้ายกาจ นอกบ้านดาบปลิดชีพ ที่บ้านก็มีเหมือนความตาย
1:20 Behold, O LORD; for I am in distress: my bowels are troubled; mine heart is turned within me; for I have grievously rebelled: abroad the sword bereaveth, at home there is as death.
1:21 พวกเขาได้ยินว่าข้าพระองค์ถอนหายใจ ไม่มีผู้ใดที่จะปลอบโยนข้าพระองค์ บรรดาศัตรูของข้าพระองค์ได้ยินถึงความทุกข์ใจของข้าพระองค์ พวกเขาดีใจที่พระองค์ได้ทรงกระทำอย่างนี้ พระองค์จะทรงนำวันที่พระองค์ทรงเรียกนั้นให้มาถึง และพวกเขาจะเป็นอย่างข้าพระองค์
1:21 They have heard that I sigh: there is none to comfort me: all mine enemies have heard of my trouble; they are glad that thou hast done it: thou wilt bring the day that thou hast called, and they shall be like unto me.
1:22 ขอให้บรรดาความชั่วของพวกเขาปรากฏต่อพระพักตร์พระองค์ และขอทรงกระทำแก่พวกเขา เหมือนที่พระองค์ได้ทรงกระทำแก่ข้าพระองค์ เพราะการละเมิดทั้งสิ้นของข้าพระองค์เถิด ด้วยว่าการถอนหายใจของข้าพระองค์นั้นมากมาย และใจของข้าพระองค์ก็อ่อนเปลี้ยเสียแล้ว
1:22 Let all their wickedness come before thee; and do unto them, as thou hast done unto me for all my transgressions: for my sighs are many, and my heart is faint.