เพลงคร่ำครวญบทที่ห้า
5:1 ขอทรงระลึก โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ว่าอะไรมาถึงพวกข้าพระองค์ ขอทรงพิจารณาและทอดพระเนตรการถูกด่าว่าของพวกข้าพระองค์
Fifth Lamentation
5:1 Remember, O LORD, what is come upon us: consider, and behold our reproach.
5:2 มรดกของพวกข้าพระองค์ถูกมอบให้แก่พวกคนแปลกหน้า บ้านเรือนของพวกข้าพระองค์ให้แก่พวกคนต่างด้าว
5:2 Our inheritance is turned to strangers, our houses to aliens.
5:3 พวกข้าพระองค์เป็นพวกลูกกำพร้าและพวกลูกกำพร้าพ่อ เหล่ามารดาของพวกข้าพระองค์เป็นเหมือนพวกหญิงม่าย
5:3 We are orphans and fatherless, our mothers are as widows.
5:4 พวกข้าพระองค์ได้ดื่มน้ำของพวกข้าพระองค์โดยชำระเงิน ฟืนของพวกข้าพระองค์ถูกขายให้พวกข้าพระองค์
5:4 We have drunken our water for money; our wood is sold unto us.
5:5 คอของพวกข้าพระองค์อยู่ภายใต้การข่มเหง พวกข้าพระองค์ทำงานหนัก และไม่มีการพักผ่อนเลย
5:5 Our necks are under persecution: we labour, and have no rest.
5:6 พวกข้าพระองค์พนมมือให้คนอียิปต์และคนอัสซีเรีย เพื่อจะได้อิ่มท้องด้วยอาหาร
5:6 We have given the hand to the Egyptians, and to the Assyrians, to be satisfied with bread.
5:7 บรรพบุรุษของพวกข้าพระองค์ได้กระทำบาป และไม่อยู่แล้ว และพวกข้าพระองค์ได้แบกความชั่วช้าทั้งหลายของพวกเขา
5:7 Our fathers have sinned, and are not; and we have borne their iniquities.
5:8 พวกคนใช้ได้ปกครองเหนือพวกข้าพระองค์ ไม่มีผู้ใดที่ช่วยพวกข้าพระองค์ให้พ้นจากมือของพวกเขา
5:8 Servants have ruled over us: there is none that doth deliver us out of their hand.
5:9 พวกข้าพระองค์ได้อาหารของพวกข้าพระองค์มาด้วยเสี่ยงชีวิตของพวกข้าพระองค์ เพราะเหตุดาบแห่งถิ่นทุรกันดาร
5:9 We gat our bread with the peril of our lives because of the sword of the wilderness.
5:10 ผิวหนังของพวกข้าพระองค์มีสีดำเหมือนเตาอบ เพราะความอดอยากอันแสนสาหัสนั้น
5:10 Our skin was black like an oven because of the terrible famine.
5:11 เขาทั้งหลายได้ขืนใจพวกผู้หญิงในกรุงศิโยน และพวกสาวพรหมจารีในนครทั้งหลายแห่งยูดาห์
5:11 They ravished the women in Zion, and the maids in the cities of Judah.
5:12 พวกประมุขถูกแขวนไว้ด้วยมือของตน หน้าของพวกผู้อาวุโสไม่ได้รับเกียรติเลย
5:12 Princes are hanged up by their hand: the faces of elders were not honoured.
5:13 เขาทั้งหลายเอาพวกคนหนุ่มไปเพื่อให้โม่แป้ง และพวกเด็กต้องแบกฟืนหนักล้มลุกคลุกคลาน
5:13 They took the young men to grind, and the children fell under the wood.
5:14 พวกผู้อาวุโสหายหน้าไปเสียจากประตูเมือง พวกคนหนุ่มจากดนตรีของพวกเขา
5:14 The elders have ceased from the gate, the young men from their musick.
5:15 ความปลาบปลื้มแห่งใจของพวกข้าพระองค์ก็สิ้นลงแล้ว การเต้นรำของพวกข้าพระองค์กลายเป็นการไว้ทุกข์
5:15 The joy of our heart is ceased; our dance is turned into mourning.
5:16 มงกุฎได้ร่วงหล่นจากศีรษะพวกข้าพระองค์แล้ว วิบัติแก่พวกข้าพระองค์ ที่พวกข้าพระองค์ได้กระทำบาปแล้ว
5:16 The crown is fallen from our head: woe unto us, that we have sinned!
5:17 ด้วยเหตุนี้เองใจของพวกข้าพระองค์จึงอ่อนกำลัง เพราะเหตุสิ่งเหล่านี้นัยน์ตาของพวกข้าพระองค์จึงมัวไป
5:17 For this our heart is faint; for these things our eyes are dim.
5:18 เหตุด้วยภูเขาแห่งศิโยน ซึ่งรกร้างไป พวกสุนัขจิ้งจอกเดินเพ่นพ่านอยู่บนนั้น
5:18 Because of the mountain of Zion, which is desolate, the foxes walk upon it.
5:19 พระองค์ โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ ทรงสถิตอยู่เป็นนิตย์ พระที่นั่งของพระองค์ดำรงอยู่ทุกชั่วอายุ
5:19 Thou, O LORD, remainest for ever; thy throne from generation to generation.
5:20 ทำไมพระองค์ทรงลืมพวกข้าพระองค์เสียเป็นนิตย์ และทรงทอดทิ้งพวกข้าพระองค์เสียเป็นเวลานานขนาดนี้
5:20 Wherefore dost thou forget us for ever, and forsake us so long time?
5:21 ขอพระองค์ทรงหันพวกข้าพระองค์มาสู่พระองค์เถิด โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์ และพวกข้าพระองค์จะถูกหันมา ขอทรงฟื้นวันทั้งหลายของพวกข้าพระองค์ให้เหมือนสมัยวันวาน
5:21 Turn thou us unto thee, O LORD, and we shall be turned; renew our days as of old.
5:22 แต่พระองค์ได้ทรงปฏิเสธพวกข้าพระองค์เสียอย่างสิ้นเชิงแล้ว พระองค์ทรงโกรธพวกข้าพระองค์อย่างมาก
5:22 But thou hast utterly rejected us; thou art very wroth against us.