กลับหน้าแรกพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์

 

2 พงศ์กษัตริย์ 4

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25]

น้ำมันหนึ่งไหของหญิงม่ายคนหนึ่ง
4:1 บัดนี้ หญิงคนหนึ่งของพวกภรรยาแห่งเหล่าศิษย์ของพวกผู้พยากรณ์ร้องต่อเอลีชา โดยกล่าวว่า “ผู้รับใช้ของท่าน คือสามีของดิฉันสิ้นชีวิตเสียแล้ว และท่านก็ทราบอยู่แล้วว่าผู้รับใช้ของท่านได้เกรงกลัวพระเยโฮวาห์ และเจ้าหนี้ได้มาเพื่อรับเอาบุตรชายสองคนของดิฉันไปไว้กับตัวเพื่อให้เป็นทาส”
4:2 และเอลีชากล่าวแก่นางว่า “จะให้เราทำอะไรเพื่อเจ้า บอกเรามาซิว่าเจ้ามีอะไรอยู่ในบ้านบ้าง” และนางกล่าวว่า “สาวใช้ของท่านไม่มีอะไรในบ้านนอกจากน้ำมันหนึ่งไห”
4:3 แล้วท่านกล่าวว่า “เจ้าจงไปขอยืมภาชนะหลายใบ จากเพื่อนบ้านทุกคนของเจ้า คือพวกภาชนะเปล่า อย่ายืมมาน้อย
4:4 และเมื่อเจ้าได้เข้ามาแล้ว เจ้าต้องปิดประตูขังตัวเจ้าและบุตรชายทั้งสองของเจ้าไว้ และต้องเทน้ำมันใส่ในภาชนะเหล่านั้นทั้งหมด และเจ้าต้องตั้งใบซึ่งเต็มแล้วไว้ต่างหาก”
4:5 ดังนั้นนางจึงไปจากท่าน และปิดประตูขังนางและบุตรชายทั้งสองของนางไว้ ผู้ส่งภาชนะเหล่านั้นมาให้นาง และนางได้เทออก
4:6 และต่อมาเมื่อภาชนะเหล่านั้นเต็มหมดแล้ว นางได้กล่าวแก่บุตรชายของนางว่า “เอาภาชนะมาให้แม่อีกใบหนึ่ง” และเขากล่าวแก่นางว่า “ไม่มีภาชนะใด ๆ อีกแล้ว” และน้ำมันนั้นก็หยุดไหล
4:7 แล้วนางได้มาและบอกคนของพระเจ้า และท่านกล่าวว่า “ไปซี ขายน้ำมันเสียและเอาเงินชำระหนี้ของเจ้า และเจ้าและบุตรทั้งสองของเจ้าจงใช้ที่เหลือนอกนั้นเพื่อเลี้ยงชีวิต”

หญิงมั่งมีคนหนึ่งแห่งเมืองชูเนม
4:8 และวันหนึ่ง เอลีชาผ่านไปยังเมืองชูเนม เป็นที่ที่หญิงมั่งมีคนหนึ่งอาศัยอยู่ และนางได้รบเร้าท่านให้รับประทานอาหาร และต่อจากนั้น เมื่อท่านผ่านไปทางนั้น ท่านก็แวะเข้าไปที่นั่นเพื่อรับประทานอาหาร
4:9 และนางกล่าวแก่สามีของนางว่า “บัดนี้ ดูเถิด ดิฉันรับรู้ว่าชายคนนี้เป็นคนบริสุทธิ์ของพระเจ้า ซึ่งเดินผ่านพวกเราอยู่เนือง ๆ
4:10 ขอให้พวกเราทำห้องเล็ก ๆ ดิฉันขอร้องพี่ ไว้บนกำแพง และให้พวกเราวางเตียง และโต๊ะ และเก้าอี้ และเชิงเทียนไว้ให้ท่าน และต่อมาเมื่อท่านมาหาพวกเรา ท่านจะได้เข้าไปพักในห้องนั้น”
4:11 และวันหนึ่ง ท่านได้มาที่นั่น และท่านแวะเข้าไปในห้องนั้น และพักอยู่ที่นั่น
4:12 และท่านกล่าวแก่เกหะซีคนใช้ของท่านว่า “ไปเรียกหญิงชาวชูเนมคนนี้มา” และเมื่อเขาได้เรียกนางแล้ว นางก็มายืนอยู่ต่อหน้าท่าน
4:13 และท่านกล่าวแก่เกหะซีว่า “บัดนี้ จงกล่าวแก่นางว่า ดูเถิด เจ้าลำบากมากมายอย่างนี้เพื่อพวกเรา จะให้ทำอะไรเพื่อเจ้าบ้าง เจ้าอยากให้ทูลกษัตริย์เผื่อเจ้าไหม หรือให้พูดอะไรกับผู้บัญชาการกองทัพ” และนางตอบว่า “ดิฉันอาศัยอยู่ท่ามกลางชนชาติของดิฉัน”
4:14 และท่านกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นจะให้ทำอะไรเพื่อนาง” และเกหะซีตอบว่า “แท้จริงนางไม่มีบุตรและสามีของนางก็ชราแล้ว”
4:15 และท่านกล่าวว่า “จงเรียกนางมา” และเมื่อเขาได้เรียกนางแล้ว นางก็มายืนอยู่ในประตู
4:16 และท่านกล่าวว่า “ประมาณฤดูนี้ เมื่อครบกำหนดอุ้มท้อง เจ้าจะได้อุ้มบุตรชายคนหนึ่ง” และนางกล่าวว่า “หามิได้ เจ้านายของดิฉัน ท่าน คนของพระเจ้า อย่ามุสาแก่สาวใช้ของท่านเลย”
4:17 และหญิงคนนั้นได้ตั้งครรภ์ และคลอดบุตรชายคนหนึ่งในฤดูนั้นที่เอลีชาได้กล่าวแก่นางนั้น ตามครบกำหนดอุ้มท้อง

บุตรชายของหญิงชาวชูเนมฟื้นขึ้นอีก
4:18 และเมื่อเด็กนั้นโตขึ้น วันหนึ่งเขาออกไปหาบิดาของเขาไปยังหมู่คนเกี่ยวข้าว
4:19 และเขากล่าวแก่บิดาของเขาว่า “หัวของลูก หัวของลูก” และบิดากล่าวแก่เด็กหนุ่มคนหนึ่งว่า “จงอุ้มเขาไปหาแม่ของเขา”
4:20 และเมื่อเด็กหนุ่มคนนั้นได้อุ้มเขาและนำเขามาถึงมารดาของเขาแล้ว เขาก็นั่งอยู่บนตักมารดาจนเที่ยงวัน และจึงสิ้นชีวิต
4:21 และนางขึ้นไปและวางเขาไว้บนที่นอนของคนของพระเจ้า และปิดประตูให้เขาอยู่ข้างใน และออกไป
4:22 และนางได้เรียกสามีของนางและกล่าวว่า “ขอส่งมาให้ฉัน ฉันขอร้องพี่ พวกคนหนุ่มคนหนึ่ง และลาตัวหนึ่ง เพื่อฉันจะได้รีบไปหาคนของพระเจ้า และกลับมาอีก”
4:23 และเขากล่าวว่า “ทำไมเธอจะไปหาท่านวันนี้ วันนี้ไม่ใช่วันขึ้นหนึ่งค่ำหรือวันสะบาโต” และนางกล่าวว่า “ก็ดีอยู่แล้ว”
4:24 แล้วนางได้ผูกอานลาและสั่งคนใช้ของนางว่า “จงขี่ลาและไปเร็ว ๆ อย่าให้การขี่ลาของเจ้าหย่อนลงเพื่อฉันนอกจากฉันสั่งเจ้า”
4:25 แล้วนางก็ไป และมาถึงคนของพระเจ้าที่ภูเขาคารเมล และต่อมา เมื่อคนของพระเจ้าเห็นนางแต่ไกล ท่านกล่าวแก่เกหะซีคนใช้ของท่านว่า “ดูเถิด หญิงชาวชูเนมมาข้างโน้น
4:26 บัดนี้จงวิ่งไป เราขอร้องเจ้า เพื่อพบนางและกล่าวแก่นางว่า ‘เจ้าสบายดีหรือ สามีของเจ้าสบายดีหรือ ลูกสบายดีหรือ’” และนางตอบว่า “สบายดีค่ะ”
4:27 และเมื่อนางมายังคนของพระเจ้ายังเนินเขาแล้ว นางก็กอดเท้าของท่าน แต่เกหะซีเข้ามาใกล้เพื่อจะผลักนางออกไป และคนของพระเจ้ากล่าวว่า “ปล่อยนางเถิด เพราะจิตวิญญาณของนางวุ่นวายอยู่ในตัวนาง และพระเยโฮวาห์ได้ทรงซ่อนสิ่งนี้จากเรา และไม่ได้ทรงบอกเรา”
4:28 แล้วนางกล่าวว่า “ดิฉันได้ขอบุตรชายคนหนึ่งจากเจ้านายของดิฉันหรือ ดิฉันไม่ได้พูดหรือว่า อย่าหลอกลวงดิฉันเลย”
4:29 แล้วท่านกล่าวแก่เกหะซีว่า “จงคาดเอวของเจ้าไว้ และถือไม้เท้าของเราในมือของเจ้า และไปตามทางของเจ้า ถ้าเจ้าพบคนใด อย่าทักทายคนนั้น และถ้าคนใดทักทายเจ้าก็อย่าตอบคนนั้นเลย และจงวางไม้เท้าของเราบนหน้าของเด็กนั้น”
4:30 และมารดาของเด็กนั้นกล่าวว่า “พระเยโฮวาห์ทรงพระชนม์อยู่และจิตวิญญาณของท่านมีชีวิตอยู่แน่ฉันใด ดิฉันจะไม่พรากจากท่านไป” และท่านลุกขึ้นและตามนางไป
4:31 และเกหะซีได้ล่วงหน้าไปก่อนคนทั้งสอง และวางไม้เท้าบนหน้าของเด็กนั้น แต่ไม่มีเสียงหรืออาการได้ยินใด ๆ ดังนั้นเขาจึงกลับมาเพื่อพบท่านอีกและบอกท่าน โดยกล่าวว่า “เด็กนั้นยังไม่ตื่น”
4:32 และเมื่อเอลีชาได้เข้ามาในบ้าน ดูเถิด เด็กนั้นตายแล้ว และถูกวางอยู่บนเตียงของท่าน
4:33 ฉะนั้นท่านจึงเข้าไปและปิดประตูให้ทั้งสองอยู่ข้างใน และได้อธิษฐานต่อพระเยโฮวาห์
4:34 และท่านขึ้นไป และนอนบนเด็กนั้น และให้ปากของท่านทับปากของเด็ก และให้ตาของท่านทับตาของเด็ก และให้มือของท่านทับมือของเด็ก และท่านเหยียดตัวของท่านบนเด็ก และเนื้อของเด็กนั้นอุ่นขึ้นมา
4:35 แล้วท่านก็ลุกขึ้นอีก และเดินไปเดินมาในบ้านนั้น และขึ้นไปและเหยียดตัวของท่านบนเด็กนั้น และเด็กนั้นก็จามเจ็ดครั้ง และเด็กนั้นก็ลืมตาของตน
4:36 และท่านเรียกเกหะซีมาและกล่าวว่า “ไปเรียกหญิงชาวชูเนมคนนี้มา” ดังนั้นเขาจึงเรียกนาง และเมื่อนางมาถึงท่านแล้ว ท่านก็กล่าวว่า “จงอุ้มบุตรชายของเจ้าขึ้นเถิด”
4:37 แล้วนางเข้ามาและซบลงที่เท้าของท่าน และกราบลงถึงดิน และอุ้มบุตรชายของนางขึ้นและออกไป

เอลีชาชำระอาหารที่มีพิษ
4:38 และเอลีชามาถึงกิลกาลอีก และมีการกันดารอาหารในแผ่นดิน และเหล่าศิษย์ของพวกผู้พยากรณ์กำลังนั่งอยู่ต่อหน้าท่าน และท่านกล่าวแก่คนใช้ของท่านว่า “จงตั้งหม้อใบใหญ่นั้นและต้มข้าวให้แก่เหล่าศิษย์ของพวกผู้พยากรณ์”
4:39 และคนหนึ่งได้ออกไปในทุ่งนาเพื่อเก็บพวกผัก และพบไม้เถาป่าเถาหนึ่ง และเก็บได้น้ำเต้าป่าจนเต็มตักของตน และมาและฉีกน้ำเต้าป่าเหล่านั้นเป็นฝอยใส่ลงในหม้อข้าวต้ม ด้วยว่าพวกเขาไม่ทราบว่าเป็นผลอะไร
4:40 ดังนั้นพวกเขาจึงเทออกให้คนเหล่านั้นรับประทาน และต่อมาขณะที่พวกเขากำลังรับประทานข้าวต้มอยู่นั้น พวกเขาร้องขึ้นและกล่าวว่า “โอ ท่าน คนของพระเจ้า มีความตายอยู่ในหม้อนี้” และพวกเขาไม่สามารถรับประทานข้าวต้มนั้นได้
4:41 แต่ท่านกล่าวว่า “งั้นจงเอาแป้งบดมา” และท่านโยนแป้งลงในหม้อ และท่านกล่าวว่า “จงเทออกให้คนเหล่านั้นเพื่อพวกเขาจะได้รับประทาน” และไม่มีอันตรายอยู่ในหม้อนั้น

เอลีชาเลี้ยงหนึ่งร้อยคนอย่างอัศจรรย์
4:42 และมีชายคนหนึ่งมาจากบ้านบาอัลชาลิชาห์ และนำขนมปังแห่งผลแรกทั้งหลายมาให้คนของพระเจ้าคือ ขนมข้าวบาร์เลย์ยี่สิบก้อน และพวกรวงข้าวใหม่เต็มฝักในแกลบของมัน และเอลีชากล่าวว่า “จงให้แก่คนเหล่านั้นเพื่อพวกเขาจะได้รับประทาน”
4:43 และคนใช้คนนี้กล่าวว่า “อะไรกัน ข้าพเจ้าควรตั้งอาหารเท่านี้ให้คนหนึ่งร้อยคนหรือ” ท่านกล่าวซ้ำว่า “จงให้คนเหล่านั้นเพื่อพวกเขาจะได้รับประทานเถิด เพราะพระเยโฮวาห์ตรัสสั่งดังนี้ว่า ‘พวกเขาจะรับประทานและจะเหลืออยู่อีก’”
4:44 ดังนั้นเขาจึงตั้งอาหารนั้นตรงหน้าพวกเขา และพวกเขาก็รับประทาน และยังเหลืออยู่ตามพระวจนะของพระเยโฮวาห์

 

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version

© 2006 Philip Pope