2 พงศาวดาร 1 [1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
[8]
[9]
[10]
[11]
[12]
[13]
[14]
[15]
[16]
[17]
[18]
[19]
[20]
[21]
[22]
[23]
[24]
[25]
[26]
[27]
[28]
[29]
[30]
[31]
[32]
[33]
[34]
[35]
[36]
กษัตริย์ซาโลมอนถวายเครื่องบูชาที่กิเบโอน (1 พกษ 3:4)
1:1 และซาโลมอนโอรสของดาวิดถูกเสริมกำลังให้เข้มแข็งในราชอาณาจักรของพระองค์ และพระเยโฮวาห์พระเจ้าของพระองค์ทรงสถิตอยู่กับพระองค์ และทรงกระทำให้พระองค์ใหญ่โตอย่างยิ่ง
1:2 แล้วซาโลมอนตรัสกับอิสราเอลทั้งสิ้น กับพวกนายพันและพวกนายร้อย และกับพวกผู้วินิจฉัย และกับเจ้าเมืองทุกคนในอิสราเอลทั้งสิ้น คือหัวหน้าของบรรพบุรุษ
1:3 ดังนั้นซาโลมอนกับชุมนุมชนทั้งสิ้นที่อยู่พร้อมกับพระองค์ได้ไปยังสถานบูชาบนที่สูงที่อยู่ที่กิเบโอน เพราะว่าพลับพลาแห่งชุมนุมชนของพระเจ้า ซึ่งโมเสสผู้รับใช้ของพระเยโฮวาห์ได้สร้างขึ้นในถิ่นทุรกันดารนั้นอยู่ที่นั่น
1:4 แต่หีบของพระเจ้าดาวิดได้ทรงอัญเชิญขึ้นมาจากคีริยาทเยอาริมถึงสถานที่ซึ่งดาวิดได้ทรงเตรียมไว้สำหรับหีบนั้น เพราะพระองค์ได้ทรงตั้งเต็นท์ไว้สำหรับหีบนั้นที่กรุงเยรูซาเล็ม
1:5 ยิ่งกว่านั้นแท่นบูชาทองเหลือง ที่เบซาเลเอลบุตรชายของอุรี บุตรชายของเฮอร์ ได้สร้างไว้นั้น พระองค์ทรงตั้งไว้ให้อยู่หน้าพลับพลาของพระเยโฮวาห์ และซาโลมอนกับชุมนุมชนแสวงหาแท่นบูชานั้น
1:6 และซาโลมอนเสด็จขึ้นไปที่นั่นยังแท่นบูชาทองเหลืองต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์ ซึ่งอยู่ที่พลับพลาแห่งชุมนุมชน และทรงถวายเครื่องเผาบูชาหนึ่งพันตัวบนแท่นบูชานั้น
ซาโลมอนทูลขอสติปัญญา (1 พกษ 3:5-15)
1:7 ในคืนนั้นพระเจ้าทรงปรากฏแก่ซาโลมอน และตรัสกับพระองค์ว่า จงขอสิ่งที่เจ้าอยากได้จากเรา
1:8 และซาโลมอนทูลพระเจ้าว่า พระองค์ได้ทรงสำแดงความเมตตาอันใหญ่หลวงแก่ดาวิดพระราชบิดาของข้าพระองค์ และได้ทรงกระทำให้ข้าพระองค์ครอบครองแทนพระราชบิดา
1:9 บัดนี้ โอ ข้าแต่พระเยโฮวาห์พระเจ้า ขอให้พระสัญญาของพระองค์ที่มีต่อดาวิดพระราชบิดาของข้าพระองค์เป็นจริง เพราะพระองค์ได้ทรงกระทำให้ข้าพระองค์เป็นกษัตริย์เหนือชนชาติที่มากเหมือนอย่างผงคลีดิน
1:10 บัดนี้ขอประทานสติปัญญาและความรู้แก่ข้าพระองค์ เพื่อข้าพระองค์จะสามารถออกไปและเข้ามาต่อหน้าชนชาตินี้ เพราะว่าผู้ใดเล่าที่จะวินิจฉัยประชากรของพระองค์ได้ ซึ่งใหญ่โตนัก
1:11 และพระเจ้าตรัสกับซาโลมอนว่า เพราะว่าสิ่งนี้อยู่ในใจของเจ้า และเจ้ามิได้ขอทรัพย์สมบัติ ความมั่งคั่งหรือเกียรติ หรือชีวิตของบรรดาศัตรูของเจ้า และทั้งมิได้ขอชีวิตยืนยาว แต่ได้ขอสติปัญญาและความรู้เพื่อตัวเจ้าเอง เพื่อเจ้าจะวินิจฉัยประชากรของเรา ผู้ซึ่งเราได้ตั้งเจ้าให้เป็นกษัตริย์เหนือพวกเขานั้น
1:12 สติปัญญาและความรู้ถูกประทานให้แก่เจ้า และเราจะให้ทรัพย์สมบัติแก่เจ้า และความมั่งคั่งและเกียรติ อย่างที่ไม่มีกษัตริย์องค์ใดผู้อยู่ก่อนเจ้าเคยมี และจะไม่มีผู้ใดภายหลังเจ้าจะมีเหมือน
1:13 แล้วซาโลมอนจึงเสด็จจากการเดินทางของพระองค์ไปยังสถานบูชาบนที่สูงที่อยู่ที่กิเบโอนมายังกรุงเยรูซาเล็ม จากต่อหน้าพลับพลาแห่งชุมนุมชน และพระองค์ทรงครอบครองอยู่เหนืออิสราเอล
1:14 และซาโลมอนได้ทรงสะสมบรรดารถม้าศึกและทหารม้าทั้งหลาย และพระองค์ทรงมีรถม้าศึกหนึ่งพันสี่ร้อยคัน และทหารม้าหนึ่งหมื่นสองพันคน ซึ่งพระองค์ทรงให้ประจำอยู่ที่นครทั้งหลายสำหรับรถม้าศึก และอยู่กับกษัตริย์ที่กรุงเยรูซาเล็ม
1:15 และกษัตริย์ได้ทรงกระทำให้มีเงินและทองคำมากมายที่กรุงเยรูซาเล็มจนเป็นเหมือนก้อนหินทั้งหลาย และพระองค์ทรงกระทำให้พวกไม้สนซีดาร์มากมายเหมือนอย่างพวกไม้มะเดื่อแห่งหุบเขา
1:16 และซาโลมอนทรงให้ส่งพวกม้าออกมาจากอียิปต์ และเส้นด้ายสำหรับทำผ้าป่าน บรรดาพ่อค้าของกษัตริย์รับเส้นด้ายสำหรับทำผ้าป่านนั้นมาตามราคา
1:17 และพวกเขานำรถม้าศึกคันหนึ่งขึ้นมา และออกมาจากอียิปต์เป็นเงินราคาหกร้อยเชเขล และม้าตัวหนึ่งเป็นเงินราคาหนึ่งร้อยห้าสิบเชเขล และดังนั้นพวกพ่อค้าได้นำม้าทั้งหลายออกมาสำหรับบรรดากษัตริย์ของคนฮิตไทต์ และสำหรับบรรดากษัตริย์ของคนซีเรีย โดยวิธีการของพวกเขา
พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version
© 2006 Philip Pope