ปัญญาจารย์ 11
คนธรรมดาสามารถได้สิ่งที่ดีที่สุดได้
11:1 จงโยนขนมปังของเจ้าลงบนน้ำทั้งหลาย เพราะเจ้าจะพบมันอีกหลังจากผ่านไปหลายวัน
11:2 จงแบ่งปันส่วนหนึ่งให้แก่คนเจ็ดคน และแก่คนแปดคนด้วย เพราะเจ้าไม่รู้ว่าสิ่งเลวร้ายอย่างใดจะบังเกิดขึ้นบนแผ่นดินโลก
11:3 ถ้าบรรดาเมฆเต็มไปด้วยฝน พวกมันก็จะเทฝนเหล่านั้นลงมาบนแผ่นดินโลก และถ้าต้นไม้ล้มลงไปทางทิศใต้หรือไปทางทิศเหนือ ต้นไม้นั้นล้มตรงไหน มันก็จะอยู่ตรงนั้น
11:4 คนที่เฝ้าสังเกตลมก็จะไม่หว่านพืช และคนที่จ้องมองหมู่เมฆก็จะไม่เก็บเกี่ยว
11:5 เหมือนกับที่เจ้าไม่รู้ว่าทางของวิญญาณคือทางใด และบรรดากระดูกเติบโตขึ้นในมดลูกของหญิงที่มีเด็กในครรภ์ได้อย่างไร เจ้าก็ไม่รู้ถึงบรรดาพระราชกิจของพระเจ้าผู้ทรงสร้างสิ่งสารพัดเช่นกัน
11:6 ในเวลาเช้าจงหว่านพืชของเจ้า และในเวลาเย็นก็อย่าหดมือของเจ้าเสีย เพราะเจ้าไม่ทราบว่าการไหนจะเจริญ การนี้หรือการนั้น หรือการทั้งสองจะเจริญดีเหมือนกัน
11:7 แท้จริงแล้วแสงสว่างเป็นที่ชื่นใจ และเป็นที่ชื่นบานสำหรับนัยน์ตาที่จะเห็นดวงอาทิตย์
11:8 แต่ถ้าคนใดมีชีวิตอยู่ได้ตั้งหลายปี และเปรมปรีดิ์ในตลอดปีเหล่านั้น ถึงอย่างนั้นจงให้เขาระลึกถึงบรรดาวันแห่งความมืด เพราะว่าวันเหล่านั้นจะมีมาก สิ่งสารพัดที่มาถึงนั้นก็อนิจจัง
11:9 โอ หนุ่มน้อยเอ๋ย จงเปรมปรีดิ์ในวัยหนุ่มของเจ้า และให้ใจของเจ้ากระทำตัวเจ้าให้ร่าเริงในวันทั้งหลายแห่งวัยหนุ่มของเจ้า และจงดำเนินในทางทั้งหลายแห่งใจของเจ้า และตามสายตาของเจ้า แต่เจ้าจงทราบว่า เนื่องด้วยกิจการงานทั้งปวงเหล่านี้พระเจ้าจะทรงนำเจ้าเข้ามาถึงการพิพากษา
11:10 เหตุฉะนั้นจงเอาความเศร้าหมองออกไปเสียจากใจของเจ้า และจงขจัดความชั่วร้ายเสียจากเนื้อหนังของเจ้า เพราะวัยเด็กและวัยหนุ่มสาวก็อนิจจัง
พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version
© 2006 Philip Pope