กลับหน้าแรกพระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์

เยเรมีย์ 2

[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43] [44] [45] [46] [47] [48] [49] [50] [51] [52]

คำตรัสจากพระเจ้าถึงยูดาห์ผู้หันหลังกลับ
2:1 ยิ่งกว่านั้นพระวจนะของพระเยโฮวาห์มายังข้าพเจ้า โดยตรัสว่า
2:2 “จงไปและร้องประกาศในหูของกรุงเยรูซาเล็ม โดยกล่าวว่า พระเยโฮวาห์ตรัสดังนี้ว่า เราจดจำเจ้าไว้ ความกรุณาแห่งวัยสาวของเจ้า ความรักแห่งพิธีสมรสทั้งหลายของเจ้า เมื่อเจ้าตามเรามาในถิ่นทุรกันดาร ในแผ่นดินที่ไม่ได้ถูกหว่านเลย
2:3 อิสราเอลเคยเป็นความบริสุทธิ์แก่พระเยโฮวาห์ และผลแรกแห่งการเพิ่มขึ้นของพระองค์ ทุกคนที่เขมือบเขาก็จะมีความผิด ความชั่วร้ายจะมาถึงพวกเขา พระเยโฮวาห์ตรัส”
2:4 เจ้าทั้งหลายจงฟังพระวจนะของพระเยโฮวาห์ โอ วงศ์วานของยาโคบ และบรรดาครอบครัวของวงศ์วานแห่งอิสราเอลเอ๋ย
2:5 พระเยโฮวาห์ตรัสดังนี้ว่า “บรรพบุรุษของพวกเจ้าได้พบความชั่วช้าอะไรบ้างในเราเล่า ที่พวกเขาได้ไปห่างไกลจากเรา และได้ดำเนินตามสิ่งไร้สาระ และได้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์
2:6 และพวกเขามิได้กล่าวว่า ‘พระเยโฮวาห์ประทับอยู่ที่ไหน ผู้ได้พาพวกเราขึ้นมาจากแผ่นดินอียิปต์ ผู้ได้นำพวกเราผ่านเข้าในถิ่นทุรกันดาร ผ่านเข้าในแผ่นดินแห่งบรรดาทะเลทรายและแห่งหลุมทั้งหลาย ผ่านเข้าในแผ่นดินแห่งความแห้งแล้งและของเงาแห่งความตาย ผ่านเข้าในแผ่นดินที่ไม่มีผู้ใดเคยผ่านเข้าไป และที่ไม่มีมนุษย์คนใดเคยอาศัยอยู่ที่นั่น’
2:7 และเราได้พาพวกเจ้าเข้ามาในแผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์ เพื่อกินผลไม้ของที่นั่นและความดีของที่นั่น แต่เมื่อพวกเจ้าได้เข้ามา พวกเจ้าก็กระทำให้แผ่นดินของเราเป็นมลทิน และได้กระทำให้มรดกของเราเป็นสิ่งน่าสะอิดสะเอียน
2:8 พวกปุโรหิตมิได้กล่าวว่า ‘พระเยโฮวาห์ประทับอยู่ที่ไหน’ และคนเหล่านั้นที่แถลงพระราชบัญญัติไม่ได้รู้จักเรา บรรดาผู้เลี้ยงแกะก็ละเมิดต่อเราด้วย และพวกผู้พยากรณ์ได้พยากรณ์โดยพระบาอัล และได้ดำเนินตามสิ่งทั้งหลายที่ไม่เป็นประโยชน์

บรรดาความทุกข์ลำบากของอิสราเอลคือผลแห่งบาป
2:9 เพราะฉะนั้นเราจะยังสู้ความกับพวกเจ้า” พระเยโฮวาห์ตรัส “และเราจะสู้ความกับลูกหลานของพวกเจ้า
2:10 ด้วยว่าจงข้ามไปยังฝั่งเกาะทั้งหลายแห่งคิทธิม และดูเถิด และส่งไปถึงเมืองเคดาร์และพิจารณาอย่างขยันขันแข็ง และดูว่ามีเรื่องพรรค์นี้บ้างไหม
2:11 มีประชาชาติใดเคยได้เปลี่ยนพระทั้งหลายของตน ซึ่งไม่เป็นพระอย่างแท้จริง แต่ประชากรของเราได้เปลี่ยนสง่าราศีของพวกเขาเพื่อสิ่งซึ่งไม่เป็นประโยชน์อย่างใด
2:12 จงประหลาดใจด้วยสิ่งนี้ พวกเจ้า โอ ฟ้าสวรรค์ทั้งหลายเอ๋ย และจงเกรงกลัวอย่างสยดสยอง พวกเจ้าจงโดดเดี่ยวอ้างว้างเสียเถิด” พระเยโฮวาห์ตรัส
2:13 “เพราะว่าประชากรของเราได้กระทำความชั่วร้ายสองประการ พวกเขาได้ทอดทิ้งเราเสีย คือน้ำพุแห่งน้ำทั้งหลายที่มีชีวิต และได้สกัดบรรดาหินขังน้ำไว้สำหรับตนเอง เป็นบรรดาหินขังน้ำที่แตกแล้ว ที่ไม่สามารถขังน้ำได้
2:14 อิสราเอลเป็นคนรับใช้หรือ เขาเป็นทาสที่เกิดมาในบ้านหรือ ทำไมเขาจึงตกไปเป็นเหยื่อ
2:15 สิงโตหนุ่มทั้งหลายได้คำรามเข้าใส่เขา และคำรามเสียงดังมาก และพวกมันได้กระทำให้แผ่นดินของเขาทิ้งร้างว่างเปล่า นครทั้งหลายของเขาก็ถูกเผาเสีย โดยปราศจากคนอาศัยอยู่
2:16 ลูกหลานแห่งเมืองโนฟและเมืองทาปานเหสได้ทุบกระหม่อมของเจ้าแล้วด้วย
2:17 เจ้าหาเรื่องเช่นนี้มาใส่ตัวเจ้าเองมิใช่หรือ โดยการที่เจ้าได้ทอดทิ้งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า เมื่อพระองค์ได้ทรงนำเจ้าไปตามทาง
2:18 และบัดนี้เจ้ามีธุระอะไรในทางแห่งอียิปต์ ที่จะดื่มน้ำทั้งหลายแห่งแม่น้ำชิโหร์ หรือเจ้ามีธุระอะไรในทางแห่งอัสซีเรีย ที่จะดื่มน้ำทั้งหลายแห่งแม่น้ำนั้น
2:19 ความชั่วร้ายของเจ้าเองจะตีสอนเจ้า และการที่เจ้าหันหลังกลับนั้นจะตำหนิเจ้า ฉะนั้นเจ้าจงทราบและเห็นเถิดว่า มันเป็นสิ่งที่ชั่วร้ายและขมขื่น ที่เจ้าได้ทอดทิ้งพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเจ้า และที่ความยำเกรงเรามิได้อยู่ในตัวเจ้าเลย” องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าจอมโยธาตรัส
2:20 “เพราะว่าในกาลก่อนนั้นเราได้หักแอกของเจ้า และระเบิดพันธนะทั้งหลายของเจ้าเสีย และเจ้าได้กล่าวว่า ‘ข้าจะไม่ละเมิด’ เมื่อบนเนินเขาสูงทุกแห่งและใต้ต้นไม้เขียวสดทุกต้นเจ้าเที่ยวไปทั่ว โดยทำตัวเป็นหญิงแพศยา
2:21 แต่เราได้ปลูกเจ้าไว้เป็นเถาองุ่นอย่างดี เป็นพันธุ์แท้ทั้งนั้น แล้วเจ้ากลายเป็นพืชที่เสื่อมทรามของเถาแปลก ๆ สำหรับเราได้อย่างไร
2:22 เพราะถึงแม้ว่าเจ้าชำระตัวด้วยน้ำด่าง และเจ้าใช้สบู่มาก แต่ความชั่วช้าของเจ้าก็ยังถูกหมายไว้ต่อหน้าเรา” องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรัส
2:23 “เจ้าจะพูดได้อย่างไรว่า ‘ข้าไม่เป็นมลทิน ข้ามิได้ติดตามเหล่าพระบาอัลไป’ จงดูทางของเจ้าในหุบเขาซิ จงทราบซิว่าเจ้าได้กระทำอะไร เจ้าเป็นอูฐหนอกเดียวที่ว่องไวที่เดินข้ามไปข้ามมาตามทางทั้งหลายของมัน
2:24 ลาป่าที่คุ้นเคยกับถิ่นทุรกันดาร ที่ได้สูดลมด้วยความอยากของมัน ในโอกาสของมันใครจะระงับมันได้ พวกเขาทุกคนที่แสวงหามันจะไม่ทำตัวเองให้เหน็ดเหนื่อย ในเดือนที่กำหนดของมัน พวกเขาจะพบมัน
2:25 ระวังอย่าให้เท้าของเจ้าขาดรองเท้า และลำคอของเจ้าให้พ้นจากความกระหาย แต่เจ้าได้กล่าวว่า ‘ไม่มีความหวังเสียแล้ว ไม่มี เพราะข้าได้รักบรรดาพระอื่น และข้าจะติดตามพระเหล่านั้นไป’
2:26 ขโมยมีความละอายเมื่อเขาถูกพบฉันใด วงศ์วานแห่งอิสราเอลก็จะละอายฉันนั้น ทั้งพวกเขา บรรดากษัตริย์ของพวกเขา ประมุขทั้งหลายของพวกเขา และพวกปุโรหิตของพวกเขา และผู้พยากรณ์ทั้งหลายของพวกเขา
2:27 โดยกล่าวแก่ท่อนไม้ว่า ‘ท่านเป็นบิดาของข้าพเจ้า’ และแก่ก้อนหินว่า ‘ท่านคลอดข้าพเจ้ามา’ เพราะพวกเขาได้หันหลังของพวกเขาให้แก่เรา และมิใช่หน้าของพวกเขา แต่ในเวลาแห่งความลำบากของพวกเขา พวกเขาจะกล่าวว่า ‘ขอทรงลุกขึ้น และช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้รอด’
2:28 แต่บรรดาพระของเจ้าอยู่ที่ไหนเล่า ซึ่งเจ้าสร้างไว้สำหรับตัวเอง จงให้พวกมันลุกขึ้นสิ ถ้าพวกมันสามารถช่วยเจ้าให้รอดได้ในเวลาแห่งความลำบากของเจ้า เพราะตามจำนวนนครของเจ้า ก็มีพระของเจ้ามากเท่านั้น โอ ยูดาห์เอ๋ย
2:29 พวกเจ้าจะมาร้องทุกข์ต่อเราทำไม พวกเจ้าทุกคนได้ละเมิดต่อเราแล้ว” พระเยโฮวาห์ตรัส
2:30 “เราได้โบยตีลูกหลานของพวกเจ้าอย่างเปล่าประโยชน์ พวกเขาไม่ยอมรับการแก้ไข ดาบของเจ้าเองได้เผาผลาญผู้พยากรณ์ทั้งหลายของพวกเจ้า เหมือนอย่างสิงโตที่ทำลาย
2:31 โอ คนยุคนี้เอ๋ย พวกเจ้าจงดูพระวจนะของพระเยโฮวาห์เถิด เราเป็นถิ่นทุรกันดารแก่อิสราเอลหรือ เป็นแผ่นดินแห่งความมืดหรือ ทำไมประชากรของเราจึงกล่าวว่า ‘ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นพวกเจ้านาย ข้าพระองค์ทั้งหลายจะไม่มาหาพระองค์อีก’
2:32 สาวพรหมจารีจะลืมอาภรณ์ทั้งหลายของเธอได้หรือ หรือเจ้าสาวจะลืมเครื่องพันกายของตนได้หรือ แต่ประชากรของเราได้ลืมเรา เป็นเวลากี่วันก็นับไม่ไหวแล้ว
2:33 ทำไมเจ้าปรับทางของเจ้าเพื่อแสวงหาความรัก ฉะนั้นเจ้าจึงได้สอนทางทั้งหลายของเจ้าให้แก่บรรดาคนชั่วด้วย
2:34 ในบรรดาชายเสื้อของเจ้าได้พบโลหิตแห่งจิตใจทั้งหลายของคนยากจนที่ไร้ความผิดด้วย เรามิได้พบโลหิตนั้นโดยการสืบค้นอย่างลึกลับ แต่บนชายเสื้อเหล่านี้ทั้งสิ้น
2:35 แต่เจ้าก็ยังกล่าวว่า ‘เพราะข้าไม่มีความผิดเลย ความกริ้วของพระองค์จะหันกลับจากข้าเป็นแน่’ ดูเถิด เราจะสู้ความกับเจ้า เพราะเจ้ากล่าวว่า ‘ข้ามิได้กระทำบาป’
2:36 ทำไมเจ้าท่องเที่ยวไปมามากมายขนาดนั้นเพื่อเปลี่ยนเส้นทางของเจ้า เจ้าจะละอายเรื่องอียิปต์ด้วย เหมือนที่เจ้าได้ละอายเรื่องอัสซีเรียนั้น
2:37 ใช่แล้ว เจ้าจะออกมาจากเขา และมือของเจ้าจะอยู่บนศีรษะของเจ้า เพราะพระเยโฮวาห์ทรงปฏิเสธบรรดาความไว้เนื้อเชื่อใจของเจ้าเสียแล้ว และเจ้าจะไม่เจริญในสิ่งเหล่านั้น”

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับคิงเจมส์ / Thai Bible King James Version

© 2006 Philip Pope